Çocuğunuzun stresini görmezden gelmeyin!

Stres, çocukların çoğu zaman kelimelere dökemediği bir içsel sıkıntıdır. Neşeli bir yüzün arkasında çırpınan bir kalp olabilir. Ebeveynlerin bu sessiz yardım çağrılarını fark edebilmesi, çocuklarının ruh sağlığı için kritik önem taşır.

Stres yaşayan çocuklar bunu doğrudan ifade edemez. Bunun yerine çeşitli fiziksel ya da davranışsal ipuçları verirler:

Duygusal ve davranışsal belirtiler:

  • Konsantrasyon güçlüğü

  • Agresiflik, huysuzluk, tahammülsüzlük

  • Tırnak yeme

  • Yalnız kalma isteği veya arkadaşlardan uzaklaşma

  • Okula gitmeyi reddetme

  • Önemsiz eşyaları biriktirme

Fiziksel belirtiler:

  • Karın ağrısı veya baş ağrısı

  • Yatağını ıslatma

  • Uyku sorunları veya kâbuslar

  • İştah değişiklikleri

Stresin olası nedenleri

Çocuklar birçok farklı nedenden dolayı stres yaşayabilir. Bu nedenler hem dış çevreden hem de içsel baskılardan kaynaklanabilir:

  • Ailede boşanma, taşınma, ölüm gibi büyük değişiklikler

  • Aile içi gerginlik, ekonomik sorunlar

  • Akademik baskılar ve başarısızlık korkusu

  • Sosyal kabul görme arzusu, dışlanma endişesi

  • Zorbalığa uğrama

  • Korkutucu haberler, şiddet içeren medya içerikleri

  • Yaşına uygun olmayan film ve kitaplar

Ebeveyn olarak ne yapabilirsiniz?

Stresli bir çocuğa destek olmak için atılabilecek bazı etkili adımlar vardır:

  • Evinizi sakin ve güvenli bir ortama dönüştürün

  • Ailece birlikte zaman geçirin (yemek, oyun geceleri vb.)

  • Çocuğunuzla açık bir iletişim kurun

  • Onları yaşlarına uygun, keyif alacakları sosyal ve sportif aktivitelere yönlendirin

  • Ailedeki değişiklikleri çocuğunuza uygun bir dille açıklayın

  • Kendi stres yönetiminizle örnek olun

  • Onları yargılamadan dinleyin, anlamaya çalışın

Ne zaman profesyonel yardım alınmalı?

Eğer çocuğunuzun stres belirtileri uzun süre devam ediyorsa, içe kapanma, sürekli mutsuzluk, huzursuzluk ya da fiziksel şikayetlerde artış varsa bir uzmandan destek almanız gerekebilir. Bu, hem çocuğunuzun hem de sizin doğru yönlendirilmeniz açısından önemlidir.

Her çocuk duygularını açıkça ifade edemez. O yüzden sadece söylediklerine değil, söylemediklerine de kulak verin.

Çocuğunuzu görün. Duyun. Ve onun gerçekten nasıl hissettiğini anlamaya çalışın.