Annelerin çoğu, bebeklerine ilk gördüğü anda bağlanırlar. Fakat bu duruma istisnalar mevcuttur; bazı anneler, bebeklerini ilk gördüklerinde sanki onlara ait değillermiş gibi hissedebilirler. Bu durum tabii ki bebeklere bakmalarına engel değildir ama kafa karışıklığına ve annede bağ hissedemediğinden dolayı pişmanlığa, kendinde bir sorun olduğunu düşünmeye yol açar.
Bu durumun kesin bir sebebi yoktur ancak tahminler şu yöndedir:
- Geçmişte gebelik yaşama ve çocuğu düşürenler/ doğmuş bebeğini kaybedenler,
- Kendi ebeveynleriyle olan kopuk bağlantıları olan anneler,
- Uzun uğraşlar sonucu hamile kalan anneler veya doğumu çok zorlu geçen anneler,
- Beklenmedik şekilde erken doğan, prematüre bebekleri olan yani yeni doğduğunda anneden uzak kalan bebeklere sahip anneler,
- Ekonomik stres altındaki anneler.
Bu tip annelerin bazılarında bağlanma sorunları gözlemlenmiştir. Bu durumlara sahip olmayan annelerde de bağlanma bozukluğu olabilir.
Daha sonrasında ise geçen zamanla, bebekle paylaşılan vakitle, temasla birlikte bağ oluşur. Bu da ‘gecikmeli bağlanma’dır.
Annelerin bu süreçte içine kapanıp hissettikleri bu durumdan dolayı içten içe acı duymak yerine, ilgili uzmana danışması ve yardım alması gerekmektedir. Böylece bebeğinizle ilişkinizi geliştirebilir ve bu tür bağlanma bozukluklarının yaşandığını, aşılabilir durumlar olduğunu fark edebilirsiniz.
