Çocuklarda telefon/ televizyon/ bilgisayar gibi bağımlılıklar da son derece ciddi ve titizlikle ele alınması gereken problemlerdir. Bağımlılık durumunda, çocuk teknolojik aletin yoksunluğuyla karşılaşırsa ortaya krizler çıkabilir. Örneğin çocukta öfke nöbeti, yalan, el koyulan telefonun yerini biliyorsa gizlice aşırma, bağırma gibi durumlar görülebilir.
Bağımlılık durumu çoğunlukla genetiktir fakat kişinin çevresiyle de ortaya çıkıp şekillenir. Çocukların gelişiminde aileler önemli rol oynadığından, bu tür davranışları engellemek onlara düşmektedir.
Ebeveynler, çocuklarının teknoloji bağımlılığı için kısıtlamalar getirmektedir. Bu doğru bir davranıştır fakat o zamanlarda çocuğu yalnız bırakmamalı, aktivitelere yönlendirmeli ya da iletişim kurmalısınız.
Ayrıca, teknoloji bağımlılığına çoğu çocuğu ebeveynin ittiği de maalesef bir gerçektir. Örneğin oyalanması, susması için ellerine telefon tutuşturulmuş çocuklara illaki rastlamışızdır.
Bir süreye kadar çocuğun teknolojiyle ilgilenmesi normaldir, hatta gereklidir. Çünkü modern dünya internet üzerinden yürümektedir. Fakat teknolojiye olan ilgi(ileride meslek olarak seçebilir) ile teknoloji bağımlılığı arasında farklar vardır.
Ebeveynlerin bağımlılığa karşı ya da bağımlılığın oluşumuna karşı alabileceği önlemler:
- Çocuğunuzun ilgi duyduğu aktiviteyi bulup ve ona destek olmayı denebilirsiniz.
- Sanal arkadaşlarını, sanal ortamlarını- kullandığı uygulamaları kontrol etmelisiniz. Fakat bunu yaparken ona özel alan sağlayabilmeye de özen göstermelisiniz. Özellikle de çocuğunuz ergen ise, kontrolleriniz aşırıya kaçmamalı çünkü kısıtlamak ile çocuğa sürekli kontrolden geçtiğini hissettirmek ileride başka sorunlar doğurabilir.
- Çocuğunuzun gerçek hayattaki arkadaşları ile dışarıda vakit geçirmesini sağlayabilirsiniz.
Tavsiye edilen telefon kullanma dakikaları şu şekildedir: 3-6 yaş arası çocuklara 30 dakika, ilköğretim çağına gelmiş çocuklara 45 dakika, ortaöğretim öğrencilerine günde 1 saat, lise çağına gelmiş gençlere ise 2 saattir.
Maalesef ki bu oranlara her zaman düzenli bir şekilde dikkat edilmesi oldukça zordur. Fakat elimizden geleni yapmak, gerekirse uzmana danışmak çocuğumuzun geleceği için önemlidir. Çünkü ebeveynler, çocuğun gelişiminin yapı taşlarıdır.
